display result search
- ۲۱۶۱
- ۱۷
- ۱۷
- ۰
بهزاد رضوى نیا
زندگی نامه
بهزاد رضوى نیا نوازنده تنبک در سال ۱۳۲۹ در یزد متولد شد
بهزاد رضوى نیا، در سال ۱۳۲۹ در شهر یزد متولد شد، وى در منزل کنار دو برادر و شش خواهر خود دوران کودکى را سپرى می کرد و علاقمندی شدید به مقوله ریتم و ضرب داشت. برادر او بهروز رضوی از صدا پیشگان مشهور رادیو است.
بهزاد رضوى نیا، پس از چندى بنا به ضرورت شغل پدر همراه خانواده به تهران آمد و هنگام تحصیل در دبیرستانهاى: دانش، ابوریحان، بدر، کاوه و مهر کیش در فعالیت هاى هنرى آنجا شرکت و در نمایشنامه ها بازى و در ارکسترها تنبک مى نواخت و چون از صدایى خوش نیز بهرهمند بود با حضور در کلاسهاى آواز ایرانى اسماعیل مهرتاش که در جامعه باربد به صورت رایگان تشکیل مى شد، آموختن ردیف هاى آوازی موسیقى دستگاهی ایرانى را آموخت و همزمان به آموختن تنبک نیز نزد حسین تهرانى و محمد اسماعیلى در هنرستان موسیقى در سال ۱۳۴۶ پرداخت و همزمان از کلاسهاى هنرستان موسیقی ملی نیز استفاده کرد.
در سالهاى پایانى دبیرستان در مسابقه هاى هنرى تهران و سراسرى ایران متوالیاً به مقام اول دست یافت که تا پایان دوره دبیرستان ادامه داشت. با اتمام دوره دبیرستان همکارى مختصر خود را با رادیو، به همکارى مستمر در سال ۱۳۴۹ تبدیل کرد و مدتى با گروه کر اپراى تهران نیز در همان سال همکارى کرد.
در سال ۱۳۵۱ به دعوت گروه موسیقى تلویزیون در برنامه هاى ساز و آواز، گروه نوازى، همنوازى و تکنوازى شروع به همکارى نمود. به منظور معرفى و اجراى موسیقى ایرانى سفرهایى به کشورهاى آسیایى، اروپایى و آمریکا داشت. در سال ۱۳۵۳ با گروه اساتید موسیقى همراه شد و در کنار استادان مسلم موسیقى اصیل ایرانى چون: فرامرز پایور، حسن ناهید، علی اصغر بهارى و جلیل شهناز قرار گرفت و در برنامه هاى مختلف هنرى با ایشان همکارى کرد و طى سالهاى ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷ با گروه جلیل شهناز، گروه اصغر بهارى، گروه سماعى، ارکستر سازهاى ایرانى (ارکستر مفتاح) و برنامه تکنوازان رادیو همکارى نمود.
با وجود اشتغال دائمى به کار نوازندگى به صورت حرفه اى از تحصیلات عالى غافل نماند و در رشته جامعه شناسى از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. پس از پیروزى انقلاب به عنوان نماینده و سخنگوى واحد موسیقى از طرف همکاران انتخاب شد و این سمت تا سال ۱۳۶۰ ادامه داشت و در جهت اعتلاى موسیقى و اقتدار این گروه هنرمند، تلاش بسیار داشت.
در سال ۱۳۶۱ به دعوت اداره تئاتر در نمایشنامه مروارید به کارگردانى اکبر زنجانپور به ایفاى نقشى پرداخت و در هنگام ایفای این نقش به اجرای آواز نیز پرداخت. وی بر روى بسیارى از اشعار حافظ و مولانا آهنگ ساخت. در سال ۱۳۶۷ در نمایشنامه هاى «سوگ سیاوش» به کارگردانى سیاوش تهمورث و نمایش «من به باغ عرفان» روایتى از زندگى سهراب سپهرى به کارگردانى خانم پرى صابرى شرکت جست و تمامى آهنگ ها و ملودىهاى اجرا شده و در این نمایشنامه ها را خود ساخت و اجرا نمود.
او همچنین به ساخت تنبک نیز می پرداخت و امروز سازهایی از ساخته ای او در دست نوازندگان موجود است.
بهزاد رضوى نیا در تاریخ ۱۲ فروردین ۱۳۸۵ به دلیل بیماری سرطان در تهران درگذشت.
بهزاد رضوى نیا، در سال ۱۳۲۹ در شهر یزد متولد شد، وى در منزل کنار دو برادر و شش خواهر خود دوران کودکى را سپرى می کرد و علاقمندی شدید به مقوله ریتم و ضرب داشت. برادر او بهروز رضوی از صدا پیشگان مشهور رادیو است.
بهزاد رضوى نیا، پس از چندى بنا به ضرورت شغل پدر همراه خانواده به تهران آمد و هنگام تحصیل در دبیرستانهاى: دانش، ابوریحان، بدر، کاوه و مهر کیش در فعالیت هاى هنرى آنجا شرکت و در نمایشنامه ها بازى و در ارکسترها تنبک مى نواخت و چون از صدایى خوش نیز بهرهمند بود با حضور در کلاسهاى آواز ایرانى اسماعیل مهرتاش که در جامعه باربد به صورت رایگان تشکیل مى شد، آموختن ردیف هاى آوازی موسیقى دستگاهی ایرانى را آموخت و همزمان به آموختن تنبک نیز نزد حسین تهرانى و محمد اسماعیلى در هنرستان موسیقى در سال ۱۳۴۶ پرداخت و همزمان از کلاسهاى هنرستان موسیقی ملی نیز استفاده کرد.
در سالهاى پایانى دبیرستان در مسابقه هاى هنرى تهران و سراسرى ایران متوالیاً به مقام اول دست یافت که تا پایان دوره دبیرستان ادامه داشت. با اتمام دوره دبیرستان همکارى مختصر خود را با رادیو، به همکارى مستمر در سال ۱۳۴۹ تبدیل کرد و مدتى با گروه کر اپراى تهران نیز در همان سال همکارى کرد.
در سال ۱۳۵۱ به دعوت گروه موسیقى تلویزیون در برنامه هاى ساز و آواز، گروه نوازى، همنوازى و تکنوازى شروع به همکارى نمود. به منظور معرفى و اجراى موسیقى ایرانى سفرهایى به کشورهاى آسیایى، اروپایى و آمریکا داشت. در سال ۱۳۵۳ با گروه اساتید موسیقى همراه شد و در کنار استادان مسلم موسیقى اصیل ایرانى چون: فرامرز پایور، حسن ناهید، علی اصغر بهارى و جلیل شهناز قرار گرفت و در برنامه هاى مختلف هنرى با ایشان همکارى کرد و طى سالهاى ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۷ با گروه جلیل شهناز، گروه اصغر بهارى، گروه سماعى، ارکستر سازهاى ایرانى (ارکستر مفتاح) و برنامه تکنوازان رادیو همکارى نمود.
با وجود اشتغال دائمى به کار نوازندگى به صورت حرفه اى از تحصیلات عالى غافل نماند و در رشته جامعه شناسى از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. پس از پیروزى انقلاب به عنوان نماینده و سخنگوى واحد موسیقى از طرف همکاران انتخاب شد و این سمت تا سال ۱۳۶۰ ادامه داشت و در جهت اعتلاى موسیقى و اقتدار این گروه هنرمند، تلاش بسیار داشت.
در سال ۱۳۶۱ به دعوت اداره تئاتر در نمایشنامه مروارید به کارگردانى اکبر زنجانپور به ایفاى نقشى پرداخت و در هنگام ایفای این نقش به اجرای آواز نیز پرداخت. وی بر روى بسیارى از اشعار حافظ و مولانا آهنگ ساخت. در سال ۱۳۶۷ در نمایشنامه هاى «سوگ سیاوش» به کارگردانى سیاوش تهمورث و نمایش «من به باغ عرفان» روایتى از زندگى سهراب سپهرى به کارگردانى خانم پرى صابرى شرکت جست و تمامى آهنگ ها و ملودىهاى اجرا شده و در این نمایشنامه ها را خود ساخت و اجرا نمود.
او همچنین به ساخت تنبک نیز می پرداخت و امروز سازهایی از ساخته ای او در دست نوازندگان موجود است.
بهزاد رضوى نیا در تاریخ ۱۲ فروردین ۱۳۸۵ به دلیل بیماری سرطان در تهران درگذشت.