display result search
- 1967
میرزای جنگلی
ترانه‌ی گیلکی در وصف میرزا کوچک خان جنگلی
هتو تا سرگیره پاییزه بوران به اَ جنگل عزاداره تی هجران
هنوز وَل وَل زنه مثله الاله تی داغه وستی ولگه زونده داران
پاییز هَتو آیه جه را جنگله دیل جیجا بوهه تی داغِه پرپر گیره
تی چومه تاسیانی ره جمرده ولگانه مره ایجگره یه سر گیره
تی ساجه قوربان، کاس چوم! گیلانه دیل تنگه تی ره
اوی میرزا اوی میرزا اوی میرزا!
ایلهی بشکنه او دس جنگلا وارجینا بوکود
دانم کی خونه دیل تی شین رفقه نیمه را خوانی
جنگلا پوشت پا بزه دوشمنِه امرا تا بوکود
شورشوره وارانا بیدین برهنده دارانا بیدین چوتو پریشانه تی ره
اوی میرزا اوی میرزا اوی میرزا!
ویریز بازم اَئو بزن خسته یه جنگله نفس میرزاجان!
تی خورمه را آموختنه بزن دسانه کس به کس، میرزاجان!
راغانه جا باغانه جا دارانه راموختانه جا تی پاصدایا ایشتاوم
هنوز، هنوزه گیلکان تی راموجان زنید اوخان
اوی میرزا اوی میرزا اوی میرزا
از آن زمان که باد و باران پاییزی شروع میشود جنگل عزادار هجرانت میشود
هنوز مانند گل لاله شعله‌ور است بخاطر تو برگ درختان هم داغدار هستند
همین که پاییز از راه می‌رسد جنگل دلتنگ تو میشود و برای داغ تو پرپر میشود
برای دلتنگی چشمانت برگهای پژمرده هم گریه و زاری می‌کند
قربان فرق سرت ای چشم آبی دل گیلان برایت تنگ است
آی میرزا آی میرزا آی میرزا
الهی بشکند دستی که جنگل را بخواهد ویران کند
می‌دانم که دلت خون است از دست رفیقان نیمه راهت
به تو و نهضتت پشت پا زدند و با دشمنت همراه شدند
شرشر باران را ببین درختان برهنه را ببین همه پریشان تو‌اند
آی میرزا آی میرزا آی میرزا
میرزای عزیز ، باز هم از جایت برخیز و فریاد بزن چرا که نفس جنگل خسته و درمانده شده برای آموختن راهی که رفتی دستانت را به هم پیوند بزن میرزاجان
از میان جاده‌ها از میان باغ‌ها از میان رد پای درختان جنگل صدای پایت را میشنوم
هنوز هم مردم گیلان پیرو راه تو هستند و فریاد میزنند
آی میرزا آی میرزا آی میرزا.
هتو تا سرگیره پاییزه بوران به اَ جنگل عزاداره تی هجران
هنوز وَل وَل زنه مثله الاله تی داغه وستی ولگه زونده داران
پاییز هَتو آیه جه را جنگله دیل جیجا بوهه تی داغِه پرپر گیره
تی چومه تاسیانی ره جمرده ولگانه مره ایجگره یه سر گیره
تی ساجه قوربان، کاس چوم! گیلانه دیل تنگه تی ره
اوی میرزا اوی میرزا اوی میرزا!
ایلهی بشکنه او دس جنگلا وارجینا بوکود
دانم کی خونه دیل تی شین رفقه نیمه را خوانی
جنگلا پوشت پا بزه دوشمنِه امرا تا بوکود
شورشوره وارانا بیدین برهنده دارانا بیدین چوتو پریشانه تی ره
اوی میرزا اوی میرزا اوی میرزا!
ویریز بازم اَئو بزن خسته یه جنگله نفس میرزاجان!
تی خورمه را آموختنه بزن دسانه کس به کس، میرزاجان!
راغانه جا باغانه جا دارانه راموختانه جا تی پاصدایا ایشتاوم
هنوز، هنوزه گیلکان تی راموجان زنید اوخان
اوی میرزا اوی میرزا اوی میرزا
از آن زمان که باد و باران پاییزی شروع میشود جنگل عزادار هجرانت میشود
هنوز مانند گل لاله شعله‌ور است بخاطر تو برگ درختان هم داغدار هستند
همین که پاییز از راه می‌رسد جنگل دلتنگ تو میشود و برای داغ تو پرپر میشود
برای دلتنگی چشمانت برگهای پژمرده هم گریه و زاری می‌کند
قربان فرق سرت ای چشم آبی دل گیلان برایت تنگ است
آی میرزا آی میرزا آی میرزا
الهی بشکند دستی که جنگل را بخواهد ویران کند
می‌دانم که دلت خون است از دست رفیقان نیمه راهت
به تو و نهضتت پشت پا زدند و با دشمنت همراه شدند
شرشر باران را ببین درختان برهنه را ببین همه پریشان تو‌اند
آی میرزا آی میرزا آی میرزا
میرزای عزیز ، باز هم از جایت برخیز و فریاد بزن چرا که نفس جنگل خسته و درمانده شده برای آموختن راهی که رفتی دستانت را به هم پیوند بزن میرزاجان
از میان جاده‌ها از میان باغ‌ها از میان رد پای درختان جنگل صدای پایت را میشنوم
هنوز هم مردم گیلان پیرو راه تو هستند و فریاد میزنند
آی میرزا آی میرزا آی میرزا.
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
5:50
کاربر مهمان