ترانه ساخته محمد قلیچ خانی، 1384
بین من و ادامه ی زندگی
یه پنجره ست یه فرصته یه راهه
اون ور پنجره پر از سپیده ست
این طرفش فقط شبه سیاهه
چراغ کور سرنوشتمون نیست
ستاره ای که سرد و بی فروغه
جلا بدیم به آینه ی چشامون
نگین که زندگی همش دروغه
آدم وقتی دلش پر از امیده
بهارشو دست خزون نمیده
آهای شماها که به من شبیهید
بیاید با هم صدا کنیم خدا رو
دلم گرفته از شبای تاریک
بیاید صدا کنیم ستاره ها رو
دلی که مثل چشمه صاف و پاکه
حتی یه لحظه از خدا جدا نیست
به هیچ و پوچ دنیا دل نبندیم
دلی که جای عشقی جز خدا نیست
بین من و ادامه ی زندگی
یه پنجره ست یه فرصته یه راهه
اون ور پنجره پر از سپیده ست
این طرفش فقط شبه سیاهه
چراغ کور سرنوشتمون نیست
ستاره ای که سرد و بی فروغه
جلا بدیم به آینه ی چشامون
نگین که زندگی همش دروغه
آدم وقتی دلش پر از امیده
بهارشو دست خزون نمیده
آهای شماها که به من شبیهید
بیاید با هم صدا کنیم خدا رو
دلم گرفته از شبای تاریک
بیاید صدا کنیم ستاره ها رو
دلی که مثل چشمه صاف و پاکه
حتی یه لحظه از خدا جدا نیست
به هیچ و پوچ دنیا دل نبندیم
دلی که جای عشقی جز خدا نیست
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
4:06
کاربر مهمان