تصنیف بیات زند ساخته غلامرضا حقیقی فرد، 1389
تو بیا به روزگاران نفسی ز پای منشین
پر خود دوباره بگشا
که تو می توانی ای دل برسی به ماه و پروین
شب پر ملال خود را بنما دوباره رنگین
که تو می توانی ای دل برسی به ماه و پروین
همه جا به پای همت به جهان دل سفر کن
ز گل بهار بشنو تو به خویشتن نظر کن
تو که آرش زمانی بکش ای جوان کمانی
که به شوق همت تو دل و دیده بسته آذین
که تو می توانی ای دل برسی به ماه و پروین
تو بیا به روزگاران نفسی ز پای منشین
پر خود دوباره بگشا
که تو می توانی ای دل برسی به ماه و پروین
شب پر ملال خود را بنما دوباره رنگین
که تو می توانی ای دل برسی به ماه و پروین
همه جا به پای همت به جهان دل سفر کن
ز گل بهار بشنو تو به خویشتن نظر کن
تو که آرش زمانی بکش ای جوان کمانی
که به شوق همت تو دل و دیده بسته آذین
که تو می توانی ای دل برسی به ماه و پروین
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه