ترانه ساخته رضا شادکام، 1390
کسی که از دعا یک شب درای بسته اش وا شد
روزای رفته یادش رفت دوباره بی تو تنها شد
دیگه چراغ گریه هاشو گم کرد
دوباره بی تو دست و پاشو گم کرد
تو رو یه شب میون گریه هاش دید
میخواست صدات کنه صداشو گم کرد
صدات میزنم بعد از این با تمام وجودم
من آواره ای زیر این آسمون کبودم
صدات میزنم تا که یه شب گریه هامو ببینی
اگه دلسپرده نبودم که عاشق نبودم
همیشه سرد وخاموشه کسی که از تو دلتنگه
که دست خواستنش بسته ست که پای عاشقیش لنگه
دیگه نمیشه از تو بیخبر بود
دیگه نمیشه بی تو زندگی کرد
کسی صدای گریه هامو نشنید
دل شکسته ام دوباره برگشت
صدای سکوت دل عاشقا چاره سازه
بیا ابر دلتنگ این آسمون رها باش
شب گریه از مهربونی در شکوه بازه
اگر عاشقی مثل فانوس شب بیصدا باش
کسی که از دعا یک شب درای بسته اش وا شد
روزای رفته یادش رفت دوباره بی تو تنها شد
دیگه چراغ گریه هاشو گم کرد
دوباره بی تو دست و پاشو گم کرد
تو رو یه شب میون گریه هاش دید
میخواست صدات کنه صداشو گم کرد
صدات میزنم بعد از این با تمام وجودم
من آواره ای زیر این آسمون کبودم
صدات میزنم تا که یه شب گریه هامو ببینی
اگه دلسپرده نبودم که عاشق نبودم
همیشه سرد وخاموشه کسی که از تو دلتنگه
که دست خواستنش بسته ست که پای عاشقیش لنگه
دیگه نمیشه از تو بیخبر بود
دیگه نمیشه بی تو زندگی کرد
کسی صدای گریه هامو نشنید
دل شکسته ام دوباره برگشت
صدای سکوت دل عاشقا چاره سازه
بیا ابر دلتنگ این آسمون رها باش
شب گریه از مهربونی در شکوه بازه
اگر عاشقی مثل فانوس شب بیصدا باش
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه