ترانه ای با خوانندگی علی تفرشی و آهنگسازی امید ابطحی و شعر مصطفی محدثی خراسانی و ایرج قنبری.
تو سینه ها جوونه زد بازم شکوفه امید
بال و پری نمیزنی چرا تو این صبح سپید
زمین دوباره زنده شد تو دامن سبز بهار
بسه دیگه پرندهها بیرون بیاین از تو حصار
حیفه که چشم پنجره به روی گل بسته باشه
تو این طلوع دیدنی نگاه ما خسته باشه
فکر نکنین که آسمون همیشه سرد و سنگیه
اگر درست نگاه کنید دنیا پر از قشنگیه
بیاین با هم پر بکشیم تو آسمون رها بشیم
تا بشکفیم مثل گلها با بهار آشنا بشیم
تو سینه ها جوونه زد بازم شکوفه امید
بال و پری نمیزنی چرا تو این صبح سپید
زمین دوباره زنده شد تو دامن سبز بهار
بسه دیگه پرندهها بیرون بیاین از تو حصار
حیفه که چشم پنجره به روی گل بسته باشه
تو این طلوع دیدنی نگاه ما خسته باشه
فکر نکنین که آسمون همیشه سرد و سنگیه
اگر درست نگاه کنید دنیا پر از قشنگیه
بیاین با هم پر بکشیم تو آسمون رها بشیم
تا بشکفیم مثل گلها با بهار آشنا بشیم
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
5:27
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه