ترانه ی کردی
خرنه خرنه ی لیوه دی جحیلان له دووربا گویی لیوه بی
ئه ری جوانی رویایی مه رو دیده شه هلایی
ده توانم سویندی بخوم وه ک کوتری به له ک چاوی
وا هات به لاروو له نجه ریی به رده ن دی بو شایی
ده نگی خرنه و پاوانه عاشق ده کا سه ودایی
ده ستمان له ناو ده ستی ییک ده روین بو گه ری شایی
پر به دل خوش و شادین با نه بین له خوبایی
حوری زاده ی یا په ری گه ورکی یان مه نگوری
هه ر ئه وه نده ده زانم چه ن شوخ و جگه ر بری
له ریی کانی توشی بووم کوتری دلم هه ل فری
ئاگام کرد به نیو نیگا ئیمانی له من کری
شه نگه بیری موکریان هاته وه له ریی مه ری
سه یری ئه و دیمه نه ی که ن چه ن جوانه باخ و به ری
از آن دور دستها صدای شادی میآید و مردم ر ابه سوی خود میکشاند
ای یار زیبا روی و دیده شهلایی
به خدا سوگند همچون کبوتر ان زیبا چشم میمانی
با ناز و کرشمه میآید و شادی به ارمغان میآورد
صدای آمدن پای یار عاشق را و اله شیدا میکند
همه با هم یکصدا به مجلس شادی و سرور میرویم
همه شاد و خوشحالیم و غرور و تکبر را از تن میزداییم
نمیدانم یار از کدامین ایل و تبار است
تنها این را میدانم که دل از من به یغما برده است
در راه چشمه مهر او به دلم نشت و کبوتر دل پر کشید
تا به خود آمدم دل و جان از من برد به یغما
زنان شیردوش منطقه مکریان پس ازدوشیدن گوسفندان از کوهستان برگشتند
این منظره و باغ و کوهسار و دشت را بنگرید ، وصف ناپذیر است.
خرنه خرنه ی لیوه دی جحیلان له دووربا گویی لیوه بی
ئه ری جوانی رویایی مه رو دیده شه هلایی
ده توانم سویندی بخوم وه ک کوتری به له ک چاوی
وا هات به لاروو له نجه ریی به رده ن دی بو شایی
ده نگی خرنه و پاوانه عاشق ده کا سه ودایی
ده ستمان له ناو ده ستی ییک ده روین بو گه ری شایی
پر به دل خوش و شادین با نه بین له خوبایی
حوری زاده ی یا په ری گه ورکی یان مه نگوری
هه ر ئه وه نده ده زانم چه ن شوخ و جگه ر بری
له ریی کانی توشی بووم کوتری دلم هه ل فری
ئاگام کرد به نیو نیگا ئیمانی له من کری
شه نگه بیری موکریان هاته وه له ریی مه ری
سه یری ئه و دیمه نه ی که ن چه ن جوانه باخ و به ری
از آن دور دستها صدای شادی میآید و مردم ر ابه سوی خود میکشاند
ای یار زیبا روی و دیده شهلایی
به خدا سوگند همچون کبوتر ان زیبا چشم میمانی
با ناز و کرشمه میآید و شادی به ارمغان میآورد
صدای آمدن پای یار عاشق را و اله شیدا میکند
همه با هم یکصدا به مجلس شادی و سرور میرویم
همه شاد و خوشحالیم و غرور و تکبر را از تن میزداییم
نمیدانم یار از کدامین ایل و تبار است
تنها این را میدانم که دل از من به یغما برده است
در راه چشمه مهر او به دلم نشت و کبوتر دل پر کشید
تا به خود آمدم دل و جان از من برد به یغما
زنان شیردوش منطقه مکریان پس ازدوشیدن گوسفندان از کوهستان برگشتند
این منظره و باغ و کوهسار و دشت را بنگرید ، وصف ناپذیر است.
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
4:46
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان