ترانه دشتی با کلام محلی دلیجانی
مردم دلیجان به زبان فارسی با گویش دلیجانی یا راجی صحبت میکنند. گویش دلیجانی بازمانده زبان باستانی ایران است.
گویش راجی یا راژی یا رازی یا رایجی لهجهای است که بقایای آن در منطقه تیمره از مناطق مرکزی ایران و در شهرهایی چون دلیجان، نیمور، محلات، نراق، میمه ،جوشقان قالی، وزوان، زیادآباد، اذان و ونداده صحبت میشده و اکنون فقط در بعضی مناطق شهر دلیجان بقایای بعضی لغات آن برجای ماندهاست.
این گویش، لهجه مناطق وسیعی از سرزمینهای ری، همدان، کاشان، اراک و چند منطقه دیگر بوده است. این گویش با با گویشهای مردم دلیجان، زر، واران، گویش یهودیان کاشان، همدان، اصفهان، نایین، نطنز، کهک تفرش، آشتیان، خوانسار و ... همبستگی بسیار داشته است. در منابع ادبی مثل ریاضالشعرا (1161 هجری قمری) و آتشکده آذر (1193 ه ق) از این گویش نام برده شده است.
در کتاب تاریخ کاشان تصریح شده که منظور از زبان رایجی، ظاهراً لهجه محلی است. در این کتاب گفته شده که در بعضی از دهات و قرا کاشان به لهجه مخصوصی تکلم میشود از جمله در آران و نطنز و کریستن سن مستشرق دانمارکی قسمتی از لهجههای کاشان را مورد مطالعه قرار داده و کتابی در باب آن نوشته است. در همین کتاب تاریخ کاشان نیز بعضی اصطلاحات محلی علی الخصوص اصطلاحات زراعتی بکار رفته است و نویسنده برای استفاده اهل تحقیق آنها را در فهرستی در پایان کتاب جمعآوری نموده است. اصطلاح زبان راجی را آقای سید محمدعلی جمال زاده از اهل دلیجان شنیدهاند و در مقاله زبان راجی یا راژی مندرج در نشریه دانشکده ادبیات تبریز (9: 217–218) از آن سخن داشتهاند و ممکن است این دو رایجی و راجی یکی باشد.
مردم دلیجان به زبان فارسی با گویش دلیجانی یا راجی صحبت میکنند. گویش دلیجانی بازمانده زبان باستانی ایران است.
گویش راجی یا راژی یا رازی یا رایجی لهجهای است که بقایای آن در منطقه تیمره از مناطق مرکزی ایران و در شهرهایی چون دلیجان، نیمور، محلات، نراق، میمه ،جوشقان قالی، وزوان، زیادآباد، اذان و ونداده صحبت میشده و اکنون فقط در بعضی مناطق شهر دلیجان بقایای بعضی لغات آن برجای ماندهاست.
این گویش، لهجه مناطق وسیعی از سرزمینهای ری، همدان، کاشان، اراک و چند منطقه دیگر بوده است. این گویش با با گویشهای مردم دلیجان، زر، واران، گویش یهودیان کاشان، همدان، اصفهان، نایین، نطنز، کهک تفرش، آشتیان، خوانسار و ... همبستگی بسیار داشته است. در منابع ادبی مثل ریاضالشعرا (1161 هجری قمری) و آتشکده آذر (1193 ه ق) از این گویش نام برده شده است.
در کتاب تاریخ کاشان تصریح شده که منظور از زبان رایجی، ظاهراً لهجه محلی است. در این کتاب گفته شده که در بعضی از دهات و قرا کاشان به لهجه مخصوصی تکلم میشود از جمله در آران و نطنز و کریستن سن مستشرق دانمارکی قسمتی از لهجههای کاشان را مورد مطالعه قرار داده و کتابی در باب آن نوشته است. در همین کتاب تاریخ کاشان نیز بعضی اصطلاحات محلی علی الخصوص اصطلاحات زراعتی بکار رفته است و نویسنده برای استفاده اهل تحقیق آنها را در فهرستی در پایان کتاب جمعآوری نموده است. اصطلاح زبان راجی را آقای سید محمدعلی جمال زاده از اهل دلیجان شنیدهاند و در مقاله زبان راجی یا راژی مندرج در نشریه دانشکده ادبیات تبریز (9: 217–218) از آن سخن داشتهاند و ممکن است این دو رایجی و راجی یکی باشد.
آهنگ ها
-
عنوانزمان
-
5:06
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه