display result search
- 11632
فصل بهاره
ترانه با گویش محلی شیرازی و بی کلام همین قطعه
زدست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بینه دل کنه یاد
بسازم خنجری نیشش ز فولاد
زنم بر دیده تا دل گردد آزاد
فصل بهاره سفر رفته
دل بیقراره
دو زلفونت بود تار ربابم
چه می خواهی از این حال خرابم
تو که با مو سر یاری نداری
چرا هر نیمه شو آیی به خوابم
تن محنت کشی دیرم خدایا
دل حسرت کشی دیرم خدایا
ز شوق مسکن و داد غریبی
به سینه آتشی گیرم خدایا
دو تا کفتر بودیم هر دو خوش آواز
شوآ در لاونه و روزا به پرواز
الهی خیر نبینه مرد صیاد
که اون تای مرا برده به شیراز
زدست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بینه دل کنه یاد
بسازم خنجری نیشش ز فولاد
زنم بر دیده تا دل گردد آزاد
فصل بهاره سفر رفته
دل بیقراره
دو زلفونت بود تار ربابم
چه می خواهی از این حال خرابم
تو که با مو سر یاری نداری
چرا هر نیمه شو آیی به خوابم
تن محنت کشی دیرم خدایا
دل حسرت کشی دیرم خدایا
ز شوق مسکن و داد غریبی
به سینه آتشی گیرم خدایا
دو تا کفتر بودیم هر دو خوش آواز
شوآ در لاونه و روزا به پرواز
الهی خیر نبینه مرد صیاد
که اون تای مرا برده به شیراز
کاربر مهمان
کاربر مهمان