display result search
- 965
زمستون
ترانه ی مازندرانی
زمستون هوا تموم جا ای ورف و واره
صواحی ره طلا نخوندنا شو موندگاره
تموم ننه مه شو نکمبه خو دل یاد یاره
خدا دونده مه دل ته وسه ای گل بیقراره
ماه مونا ته بلا ره چنده دین ته جه خاره
میر ماه مشت ستاره اونما عین بهاره
زمسون هوا ته مست چش اون سرخ دیمه
مه او تیکه برو که تسه من بی خو بهیمه
پلی گرنه مه تن نشونه خو چش دل پئیمه
برو اونکه تئی چراغ سو من پاپلیمه
ته افتابه تئی اگر نئی شو سر نوونه
زمسونه اثر مه خسته دل جا در نشونه
نئی تا ته خمل نکنده گل فک جل نشونه
بهارون گدر دمائه ماه بی ارغمونه
زمسون و مه ماه تتی نمو شو سوته کوره
مه اساره تئی برو بزن سو تار شوره
مگر راه منو ته نازنینم چنده دوره
برو سوزه قبا بهار زا دل نا صبوره
زمستان است و هوا برفی است
خروس صبح نمیخواند و شب ماندنی نیست
شب من تمام نمیشود از هجر یار و خوابم نمیبرد
خدا میداند دل من برای تو بیقرار است
به مانند ماهی چقدر با تو بودن خوب است فصل پاییز با تو شبها پر ستاره است فصل زمستان مثل بهار
زمستان است و گونه های تو از سرما سرخ است
خوش سیمای من بیا که بی تو خواب ندارم
تنم مریض است و چشمهایم بیخواب و چشم انتطارم
بیا آنکه تویی نور شمع و من همچو پروانه
تو نور آفتابی اگر نیایی شب صبح نمیشود
سرمای زمستان از دلم بیرون نمیرود
نیایی گلها ی صحرایی شکوفه نمیدهند
فصل بهار از گل ارغوان خبری نیست
زمستان است و ماه من نیامد و شب سیاه و تاریک
ستاره من تویی و روشن کن آسمان را
مگر راه من و تو چقدر دور است از هم
بیا جامه دار سبز دلم بیقرار است.
زمستون هوا تموم جا ای ورف و واره
صواحی ره طلا نخوندنا شو موندگاره
تموم ننه مه شو نکمبه خو دل یاد یاره
خدا دونده مه دل ته وسه ای گل بیقراره
ماه مونا ته بلا ره چنده دین ته جه خاره
میر ماه مشت ستاره اونما عین بهاره
زمسون هوا ته مست چش اون سرخ دیمه
مه او تیکه برو که تسه من بی خو بهیمه
پلی گرنه مه تن نشونه خو چش دل پئیمه
برو اونکه تئی چراغ سو من پاپلیمه
ته افتابه تئی اگر نئی شو سر نوونه
زمسونه اثر مه خسته دل جا در نشونه
نئی تا ته خمل نکنده گل فک جل نشونه
بهارون گدر دمائه ماه بی ارغمونه
زمسون و مه ماه تتی نمو شو سوته کوره
مه اساره تئی برو بزن سو تار شوره
مگر راه منو ته نازنینم چنده دوره
برو سوزه قبا بهار زا دل نا صبوره
زمستان است و هوا برفی است
خروس صبح نمیخواند و شب ماندنی نیست
شب من تمام نمیشود از هجر یار و خوابم نمیبرد
خدا میداند دل من برای تو بیقرار است
به مانند ماهی چقدر با تو بودن خوب است فصل پاییز با تو شبها پر ستاره است فصل زمستان مثل بهار
زمستان است و گونه های تو از سرما سرخ است
خوش سیمای من بیا که بی تو خواب ندارم
تنم مریض است و چشمهایم بیخواب و چشم انتطارم
بیا آنکه تویی نور شمع و من همچو پروانه
تو نور آفتابی اگر نیایی شب صبح نمیشود
سرمای زمستان از دلم بیرون نمیرود
نیایی گلها ی صحرایی شکوفه نمیدهند
فصل بهار از گل ارغوان خبری نیست
زمستان است و ماه من نیامد و شب سیاه و تاریک
ستاره من تویی و روشن کن آسمان را
مگر راه من و تو چقدر دور است از هم
بیا جامه دار سبز دلم بیقرار است.
تصاویر
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاه