ترانه ای با آهنگسازی و شعری از آرش سزاوار
جوانه زیر باران
پرنده در بهاران
نفس در سینه این خاکیان سبز
چراغِ روشنِ افلاکیان سبز
زمین سبز، آسمان سبز
کران تا بیکران سبز
میکارم جنگلی بارش همه سبز
به دامانی که کوهسارش همه سبز
نهالی می نشانم با دلی سبز
به امید بهار و حاصلی سبز
درختی کز مـحَبت پا بگیرد
کبوتر آشیان آنجا بگیرد
هراسم از تگرگُ از تّبر نیست
مرا جز کاشتن فکری دگر نیست
هراسم از رّعد و برق ناگهانی
غمم از شعله های بی نشانی
غم از آتش که خشک و تر بسوزد
دلِ جنگل از این باور بسوزد...
جوانه زیر باران
پرنده در بهاران
نفس در سینه این خاکیان سبز
چراغِ روشنِ افلاکیان سبز
زمین سبز، آسمان سبز
کران تا بیکران سبز
میکارم جنگلی بارش همه سبز
به دامانی که کوهسارش همه سبز
نهالی می نشانم با دلی سبز
به امید بهار و حاصلی سبز
درختی کز مـحَبت پا بگیرد
کبوتر آشیان آنجا بگیرد
هراسم از تگرگُ از تّبر نیست
مرا جز کاشتن فکری دگر نیست
هراسم از رّعد و برق ناگهانی
غمم از شعله های بی نشانی
غم از آتش که خشک و تر بسوزد
دلِ جنگل از این باور بسوزد...
کاربر مهمان